Μολονότι τα συνταξιοδοτικά ταμεία είναι ένας από τους κύριους πρωταγωνιστές των διεθνών χρηματαγορών, η μαθηματική προτυποποίηση των επενδυτικών στρατηγικών τους δεν έχει ακόμα μελετηθεί επαρκώς. Το προτεινόμενο ερευνητικό έργο στοχεύει να αναλύσει ορισμένα από τα αδιευκρίνιστα ζητήματα που υπάρχουν στην βιβλιογραφία και να προτείνει νέα αποτελεσματικότερα υποδείγματα εξάγοντας θεωρητικά και εφαρμόσιμα αποτελέσματα.
Η πρόταση αποτελείται από τρεις ενότητες εργασίας (ΕΕ), που υπάγονται στο γενικό θέμα της μοντελοποίησης βέλτιστων επενδυτικών στρατηγικών συνταξιοδοτικών ταμείων και αποτίμησης συνταξιοδοτικών προγραμμάτων. Πιο συγκεκριμένα, το ΕΕ1 προτείνει ένα διαχειρίσιμο υπόδειγμα μη πλήρους αγοράς σε μορφή δέντρου, το οποίο στοχεύει να απαντήσει σε ερωτήσεις που τα μοντέλα συνεχούς χρόνου απέτυχαν να το κάνουν. Ειδικότερα, προτείνεται η τιμή υπερ-αντιστάθμισης ως μέτρο αποτίμησης ενός συνταξιοδοτικού προγράμματος, ενώ ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στα κίνητρα του διαχειριστή επενδύσεων ενός συνταξιοδοτικού προγράμματος και στο κατά πόσον αυτά αυξάνουν ή όχι τον κίνδυνο που αναλαμβάνει το μέλος του συνταξιοδοτικού ταμείου. Θα μελετηθεί επίσης εκτενώς η σύγκλιση του μοντέλου. Το ΕΕ2 αναφέρεται σε μοντέλο συνεχούς χρόνου και προτείνει το λεγόμενο προωθητικό κριτήριο απόδοσης για τους επενδυτικούς στόχους των συνταξιοδοτικών ταμείων. Το υπόδειγμα αυτό εξάγει βέλτιστες στρατηγικές που είναι και χρονικά συνεπείς, αλλά και ανεξάρτητες από ένα μελλοντικό χρονικό ορίζοντα. Τέλος, το ΕΕ3 εισάγει στη βιβλιογραφία των συνταξιοδοτικών ταμείων την έννοια του χαρτοφυλακίου του αριθμητή, κάτω από περιορισμούς κινδύνου-πτώσης, και στοχεύει τόσο σε θεωρητικά όσο και σε εφαρμόσιμα σχετικά αποτελέσματα.
Θα πρέπει να είναι σαφές ότι τα Μαθηματικά και ιδιαίτερα η Θεωρία Στοχαστικού Βέλτιστου Ελέγχου μπορούν να συνδράμουν σημαντικά στην καλύτερη διαμόρφωση, κατανόηση και σχεδιασμό των επενδύσεων των συνταξιοδοτικών ταμείων. Αυτή η συνεισφορά θα μπορούσε να αποδειχτεί καίρια, ειδικά σε αυτήν την περίοδο, όπου υπάρχει διεθνώς η τάση να μεταφέρονται οι συνταξιοδοτικοί κίνδυνοι στους ασφαλισμένους, ενώ η Ελλάδα πρόκειται να υιοθετήσει ένα νέο συνταξιοδοτικό σύστημα τριών πυλώνων. Το προτεινόμενο ερευνητικό έργο σκοπεύει να συμβάλει σε αυτήν την κατεύθυνση.